ترزگه؛ مهاجمی که بوی گل می دهد

چند ماهی است که دیگر از خداحافظی رایکارد از نیوکمپ می گذرد و گواردیولای جوان جایگزین مربی نامدار هلندی شده است. برای بار دیگر سکانداران اصلی بارسا و بخصوص لاپورتا به یک مربی نسبتا تازه کار اعتماد کرده و قصد به راه انداختن موج جدیدی از افتخارآفرینی در سطح داخلی و اروپایی را دارند. آنها به خوبی توانستند به وسیله رایکارد و تیم فنی قوی ای که او را همراهی می کرد در چند سال گذشته دو سال پیاپی قهرمان لالیگا شوند و قهرمانی اروپا را نیز تجربه کنند و اگر نبود بد شانسی شاید آنها می توانستند در یکی از دو فصل گذشته نیز در یکی از دو عرصه صاحب قهرمانی شوند. اکنون نوبت به گواردیولا رسیده است، یکی از کهنه سربازان نیوکمپ که دوباره به خانه برگشته است و قصد دارد تا دین خود را به باشگاهی که در اوج محبوبیت آن را ترک کرد بپردازد. گواردیولا در همان ابتدای کار هر گونه که بود عذر تعدادی از بازیکنان سابق تیم را خواست که در این میان مثلث طلایی رونالدینیو، دکو و اتوئو بیشتر به چشم می آمدند و از این سه ضلعی فقط یک ضلع است که در اردوی بارسلونا باقیمانده است و دیگران این تیم را ترک گفته اند. اکنون صحبت از خروج اتوئو نیز گهگاهی به بیرون درز می کند و حتی فاجعه بارتر اینکه شاید او راهی تیم رقیب آنها یعنی رئال مادرید نیز بشود. در میان گزینه های موردنظر برای جایگزینی اتوئو، بارسلونا سخت در پی جذب آدبایور به عنوان نفر اول است.

با خروج تیری هانری از آرسنال کسی فکر نمی کرد که مهاجمی همچون آدبایور علیرغم درخشش فوق العاده اش در طی بازیهای فصل گذشته این چنین زود هوای رفتن بکند و مشتری های بزرگی همچون آث میلان ـ که فعلا خود را کنار کشیده است ـ و بارسلونا را در صف داشته باشد. اما از همان زمان که بارسلونا بر روی آدبایور زوم کرده بود صحبت از این بود که در صورت به بن بست رسیدن تلاشهای بارسلونا در جذب مهاجم توگویی آرسنال آنها روی به سوی تورین ایتالیا خواهند نمود و مهاجم بزرگی بنام دیوید ترزگه را به نیوکمپ خواهند آورد.

اما چه چیزی سبب شده است که بارسا، بخصوص در این روزها چنین مشتاقانه سعی در جذب ترزگه داشته باشند. دیوید ترزگه در اکتبر سال جاری 31 ساله خواهد شد ولی باید گفت که عملکرد او در سال گذشته به خوبی نشان داد که این مهاجم علیرغم حفظ چابکی سالهای جوانی اش از تجربه بالایی نیز بهره می برد. علاوه بر اینها پپ گواردیولا همانطور که گفته شد در دوران اوج خود و با عملی نسنجیده نیوکمپ را ترک گفت و راهی فوتبال ایتالیا شد ولی نتوانست در تیم رم فابیو کاپلو به افتخاری دست یابد. عملاً حضور گواردیولا در تیم رم مصادف بود با اوج گرفتن دوباره بیانکونری در ایتالیا که در این میان ترکیب دل پیرو و ترزگه در خط حمله آنها در هر بازی برای تیمشان امتیاز جمع می کردند. مهاجم فرانسوی یووه جزو بهترین مهاجمین دهه اخیر فوتبال جهان بوده است و این را به خوبی چه در باشگاه ایتالیایی اش و چه در موناکوی فرانسه به خوبی اثبات کرده است و باید به انصاف حق داد که عدم بکارگیری او از سوی دومنک در تیم ملی فرانسه هیچ دلیل قانع کننده ای به همراه نداشته است.

مهاجمی که اکنون بارسا حتی قرار است 15 میلیون پوند در ازای انتقالش بپردازد معدل خوب گلزنی از خود به همراه دارد. به یاد داشته باشیم که اگر مربی کج سلیقه تیم ملی فرانسه او را شایسته حضور در ترکیب اصلی و حتی ذخیره های خود نمی دانست ولی همین فابیو کاپلویی که با لقب بزرگ از او یاد می کنیم در ابتدای حضورش در یوونتوس علناً با خروج ترزگه مخالفت کرد و خواهان ادامه حضور او در تیم شد.

اکنون این یووه است که باید برای ماندن ترزگه کاری بکند. آنها که در فصل نقل و انتقالات صبورانه پیشرفته اند یک مهاجم بزرگ از سری آ را به چنگ آورده اند؛ آمائوری برزیلی الاصل که سخت دوست دارد در تیم ملی ایتالیا بازی کند و تیم بزرگی همچون یوونتوس را عرصه جدیدی برای رسیدن به جاه طلبی های بعدی اش می بیند. با خرید آمائوری باورها بر این است که او جایگزین قطعی ترزگه خواهد شد ولی آیا مسئولان یووه نمی دانند که با از دست دادن مهاجم با تجربه شان که قطعا لقب ترزه گل او شایسته اش نیز است و یادآور مهاجم بزرگ چند سال پیش فیورنتینا و رم ـ باتیستوتا یا همان باتی گل ـ است چه ذخیره غنی از فرصتهای گلزنی را از دست خواهند داد. مسلماً ترکیب طلایی دو نفره ترزگه ـ آمائوری و همچنین حتی با اضافه شدن دلپیرو به آنها به میزان بالایی کیفیت خط حمله شان را تضمین خواهد کرد. بنابراین یوونتوسی ها چنانچه سعی در رسیدن به بزرگی از دست داده خود هستند باید در نگه داشتن مهاجم نامدارشان بکوشند. مهاجمی که در محوطه جریمه حریفان بوی گُل می دهد.