شرم نوعی خشم به خویشتن است!

شرم نوعی خشم به خویشتن است!

رفتاروگفتاربعضی سیاستمداران کشور، مثلا رئیس جمهور، گاهی چنان غیرقابل پیش بینی است که آدم سوزاک می گیرد . پیشنهاد معذرت خواهی ازطالبان یکی ازآن اظهارات شرم آوراست که سوزشی دردرونِ آدم ایجاد می کند . اینگونه اظهارات ، آدم را مطمئن می سازد که مفاهیمی مثل "شرم " و"شرم آور" بودن، ازجمله مفاهیمی اند که هنوز به گوش خیلی ها درجوامعی با تعریف توماس هابزکه؛" انسان گرگ انسان است" نخورده است. ازاین لحاظ ، ضروری به نظرمی رسد که این مفاهیم ، برای بعضی ازبزرگان سیاسی کشورآموزش داده شود .

به چه طریق ؟

روش اول اینکه ؛ حرکت شرم آوراورا به صورت سرزنش برایش گوش زد کنیم . با یاد آوری جملاتی ازاین قبیل؛ تو رئیس جمهوربی لیاقتی هستی ، ملت ازتو رنجیده خاطرشدند ، چرا این گپ را زدی ؟ قربانیان انتحاری یادت نبود؟ باید ازاین رفتارت خجالت بکشی!

روش دوم اینکه غیرمستقیم ملت را خرکنیم . به این صورت ؛ یک لحظه شیطا ن گولش زده نفهمیده چه گفته ، اشرف خان متفکردوم جهان است ، دیگه ازاین حرفا نمیزنه ! بعد ازاشرف خان بخواهیم بایک عذرخواهی قضیه را تمام کند بی آنکه بداند اشتباهی صورت گرفته!

روش سوم اینکه ؛ اشتباه شان را به عوامل گوناگون بیرونی نسبت دهیم وازاو بخواهیم توضیح دهد. بعد با یک کارشناسی دورهمی، تحلیل روان شناسی کنیم ؛ چرا این سخن را گفته ؟ فرق اشرف با کرزی چیست ؟ چه چیزی باید تغییرکند تا روابط ملی برروابط قبیلوی فایق آید ؟

با این روش ها در واقع ما به جای ایجاد احساس دشمنی یا گناه دراو، اورا باخودش روبرومی کنیم تا خود را و ویژگیهای خودرا که رفتارهایش را موجب شده بشناسد، مورد بررسی قرار دهد و راه اصلاح آنرا بیابد. چرا که به گفته مارکس «شرم نوعی خشم به خویشتن است».به این صورت خودِ فرد را متوجه کرداروگفتارشرم آورش می کنیم .اگردرشخصِِ رئیس جمهور، کمبودها وعادات منفی‌اش را یاد آوری کنیم ، کم کم دچارشرم وبعد خشم ازخودش می شود . این "خشم به خود"، یعنی شرم ،برای این که انسان بکوشد خودش را بیدارکند، گام اساسی است. به اینگونه می توانیم احساس شرم را درسیاستمداران ما زنده کرده تقویت کنیم.