جزيئات فاجعهء جلريز

نکته قابل اهمیت اینجا است که این مسیر ومعبر شاهراه بزرگ کابل و هزاره جات است، تأمین کننده راه ارتباطی بین کابل و چهار ولایات بامیان ،غور دایکندی وبهسود میدان وردک می باشد. هر روز صدها موتر مسافر بری وباربری عبور ومرور می نمائید، در طول سالهای ۱۳۸۳ الی ۱۳۹۰ بیشتر از دوهزار مورد سرقت و قطاع الطریقی و قتل و گروگان گیری صورت گرفته ومردم شریف چهار ولایت متذکره به ستوه آمده بودند که بالاخره در سال ۱۳۹۱ براثر تقاضای مردم قرار بر این شد که تعداد پوسته های امنیتی که امنیت انی شاهراه راحفظ کند افراز گردید از اینکه مؤظفین پوسته های امنیتی از مردم محل یا به عبارت صریح از خود برادران پشتون بود ایجاد گردید وهیچ تغیر در ناامنی بوجود نیامد وتمام این پوسته ها باطالبان همکار وهمکاسه بودند و قتل و سرقت کمافی السابق دوام یافت، تا بالاخره تقاضای مردم این شد که مؤظفین امنیتی باید ازخود مردم هزاره باشند که در چوکات پولیس محلی یا اربکی تعداد جوانان مردم هزاره استخدام و درحدود پانزده پسته امنیتی جابجا گردیدند در طول سالهای۱۳۹۲الی ۱۳۹۳ وتااکنون امنیت این شاهراه بطور احسن تأمین شد و هیچ طالبی جرأت آنرا نداشت د رسر سرک برآید و جلو موتر مسافرین را بگیرد. فقط در چند مورد که بالای موتر های از نقاط دور فیر می نمودند دیگر اتفاقی رخ نداد.
این مؤظفین امنیتی از طرف مقامات بالای دولتی شدیداً تحت کنترول بودند و فقط امنیت سرک را حفظ می نمودند و حتی مقامات دولتی به آنها دستور داده بودند که طالب مسلح دور تر از سرک را کارنداشته باشند که آنها نیز چنین عمل نمودند وفقط به همین نکته اکتفا می نمودند، که مسافرین بطور امن از این سرک عبور ومرور کنند وهیج کاری به تجمعات طالبان در بین قریه جات نداشتند و بامردم محل هیچگونه سرو کاری هم نداشتند، آنها به خوبی درک کرده بودند که مقامات عالی دولت به قسمی ا زطالبان حمایت می نمایند و علی رغم این موضوع بخاطر عشق وعلاقه خدمت و حفظ امنیت مسافرین هم قوم وتبارخود، از تبانی دولت و طالبان جشم پوشی می نمودند.
اما دیری نگذشت سران و بزرگان مردم محل (پشتونها) صدای مخالفت را علیه مؤظفین این پوسته های امنیتی برداشتند و اتهامات واهی وبی مورد را برچسب می زدند. حلقه های فاشیستی در اداره ولایت و حتی ارگ به شکایات دروغ وآنها گوش فرا می دادند که اصل واقعیت این بود که موجودیت این پوسته ها زمینه سرقت و قطاع الطریقی وآدم ربائی آنها را کساد نموده بود واز لحاظ اقتصادی مردم آن محل تاحدودی کم درآمد گردیده بودند واز اینجا است که تحمل و دوام موجودیت این پوسته برای شان غیر قابل تحمل گردیده بود .
طالبان محل با همکاری طالبان مناطق اطراف مانند ولسوالی نرخ و مرکز میدان شهر، دریک تبانی کلان با حلقه فاشیستی در اداره ولایت میدان وردک و ارگ ریاست جمهوری در صدد این برآمدند که این پسته ها را برچینند.
طبق اظهار شاهدان عینی در تاریخ ۶/۴/۱۳۹۴ شب هنگام یک طیاره دولتی در سه نقطه از ولسوالی جلریز( پشته خواجه محمد ٬ کاریز حسن علی خیل و پشته بورک سید خیل) فرود می آید و به طالبان مهمات می رسانند.
طالبان با تجمع بیشتر از پنج صد نفر آماده حمله بالای پسته های که فقط بچه های هزارگی هستند عملیات سنگین خود را در ساعت ۱۱ شب چهار شنبه مورخ ۹/۴/۱۳۹۴ آغاز می نماید.
اولین پسته که هدف حمله قرار می گیرد پسته نزدیک قریه ماما نورخیل می باشد که بعد از پنج ساعت مقاومت آن پوسته سقوط می نماید، حمله طالبان چنان سنگین بود که در بالای پسته مورد هدف در دقیقه بیشتر از ده اصابت راکت و توپ هشتادو دو برآورد می گردید.
در این پسته دونفر پولیس در حین برخورد شهید می گردد وپنج نفر باقی مانده ازاینکه مهمات شان خلاص می گردد و مجبور می شوند که تسلیم گردند، اما طالبان بی رحم بعد از تسلیم شدن آن ها را درحالت اسارت بطور فجیح سر بریده و به شهادت می رسانند.
و همینطور حمله بالای پسته های دیگر مانند پسته بیرانا وشیر خان شروع می گردد وعین اتفاق بالای آنها تکرار می شود و تمام پولیس های موظف در آن دو پسته نیز بشهادت می رسد.
در ساعات هفت صبح روز پنچ شنبه ۱۱/۴/۱۳۹۴ جمله بالای پوسته های کته سنگ و پل هوائی شروع می گردد که بعد از دو ساعت مقاومت پسته پل هوائی سقوط می نمائد که فقط دو نفر از پولیس جان به سلامت می برد و به قسمی در بین گرد وخاک خودشان را از معرکه نجات مید هند و مابقی همگی به شهادت می رسند.
اما پسته کته سنگ تا روز بعد به مقاومت خود ادامه میدهند. در ساعات ۲ بعد از ظهر حمله بالای سه پسته های اسماعیل خیل شروع می گردد، این سه پسته مقاومت عجیب از خود شان نشان داده وبالاخره از اینکه کمک ومهمات به آنها نمی رسد یک پس از دیگر در ساعت عصر همان روز سقوط می نماید که فقط ا زهر سه پسته پنج نفر بطور معجزه آسا جان به سلامت می برند ومابقی همگی به شهادت میرسند.
از شروع جنگ درهمان ساعات نصف شب چهارشنبه تما موظفین این پسته ها متوجه گردیده بودند که جمله طالبان بسیار سنگین است وبطور حتمی باکمبود مهمات مواجه می گریدند با فریاد های بلند تقاضای همکاری و رساندن مهمات و نیروی کمکی نمودند، اما قوماندانی امنیه ولایت و ریس امنیت ملی هچگونه همکاری ننمودند، قوماندانی امنیه فقط یک قطعه کوچک از پولیس نظم عامه را ساعت ۱۰ صبح پنج شنبه تا ۹ کیلومتری میدان شهر منطقه کوته عاشورا می روند و ادعا می نمایند که بالای ما هم راکت فیر شده وما قادر نیستیم که پیشتر از آن برویم.
در طول روز هچگونه کمک به آنها نرسید، قوماندانی امنیه و والی میدان وردک و ریس امنیت ملی وسرپرست وزارت دفاع و وزیر داخله وریاست دفتر خود ریاست جمهوری تماسهای که از منابع مختلف که با آنها گرفته می شد کاملاً بی تفاوت بودند و حتی تلفون های خودشان را خاموش کردند وفقط لوی درستیز وعده انتقال یک قطعه کماندو را از طریق هوای دادند اما اخرین ساعات روز پنج شنبه وعده اوعملی نشد وفقط یک بال هلیکوتر که حامل چند نفر بادیگارد آقای جوهری بوده در دقایق قبل از شام در مرکز ولسوالی جلریز فرود آمد و بعداز احوال پرسی اندک دوباره برگشتند.
تا ساعات آخر روز پنج شنبه بیشتر از هشت پسته سقوط نمود.
در ساعات ۱۱ شب پنج شنبه چهار عدد تانگ از قطعه نظم عامه تا بند مامکی می آید و به سه پسته زیولات و شهیدان ورهگل و کودگی در مخابره اطلاع می دهد که خودتان را به ما برسانید، مؤظفین این پسته ها
بامشکلات فراوان خود شان را به قطعه نظم عامه بعد از پیمودن سه نیم کیلومتر راه به آنجا خودشان را رساندند اما درلحظه اول از طرف پولیس نظم عامه خلع سلاح میگردند و بعد که به بیس شهیدان وکوته عاشورا منتقل می گردند.
در صبح روز جمعه آخرین پسته باقی مانده کته سنگ براثر حمله وسیع طالبان سقوط می نماید و پولیس های موظف به استثنا چهار نفر ما بقی به شهادت می رسد و طالبان ختم عملیات شانرا اعلان می نمایند ودر بالای پسته ه بیرق های سفید خود شان را نصب نموده و درمسیرسرک چندین جای زنجیر و معبر درست می نمایند.
درمجموع سیزده پسته موجود بچه های هزارگی بعداز مقاومت جانانه که هیچگونه کمک از مرکز ولایت وکابل به آنها نرسید سقوط می نماید.
در مجموع بیشتر از ۳۷ نفر پلیس به شهادت می رسد و درحدود ده نفر زخمی به قسمی خود رانجات می دهند. در طول روزجمعه اجساد این سربازان شهید بر روی زمین افتیده و هر لحظه توسط طالبان بی فرهنگ اهانت و توهین میگردید.
تافعلاً فقط هجده جسد آن پولیس های شهید انتقال گردیده وباقی مانده اجساد تاهنوز در روی خاکهای سنگرشان باقی مانده است و کسی تاهنوز برای انتقال آنها اقدام نکرده است.
از شروع تاختم این حادثه المناک فهیمده می شود یک تبانی بزرگ بین اهالی محل وطالبان وحلقه های فاشیستی درداخل دولت برای برچیدن این پسته ها بوده تا درآینده راه مسافرین هزاره جات امن نباشد و طالبان خودسر منطقه از راه سرقت وقطاع الطریقی مقدار مشکلات اقتصادی شان تأمین گردد.
دلایل که دراین تبانی حلقه فاشیستی در داخل دست دارد قرار ذیل است:-
1-رساندن مهمات توسط طیاره شب هنگام به طالبان
2- تعلل در رساندن مهمات ونیروی کمکی
3-مرکز ولسوالی وتعداد پسته های که ازمردم پشتون است ونیروی نظم عامه ا زتعرض مسؤن می ماند.
4-خلع سلاح نمودن پولیس های باقی مانده توسط نظم عامه .
5-اظهارات طالبان ومردم محل ازاینکه اطمینان داشتند که ازطرف دولت هیچگونه کمک به پسته ها نخواهد رسید.
6-رفتار دوستانه پولیس نظم عامه با طالبان و بالعکس.
7-رفتار مشکوک ولسوال جلریز که مردم شاهد آن بودند.
8-خاموش شدن تلیفونهای قوماندانی امنیه ولاین ووالی و سرپرست وزارت دفاع.