شکست از راه انسانیت، پیروزی از راه تروریزم و وحشت پشتونیستی

کابل پرس: تصور می شد انبوه تحصیل کردگان پشتون در دو دهه ی اخیر و پس از برچیدن شدن امارت تاریک طالبان، در جهت از بین بردن اندیشه های قرون وسطایی طالبان از میان مردم خود و پیشبرد روشنایی و احترام به حقوق بشر دست بکار شده و دوزخی را که ساخته و نام توهین آمیز فغانستان را بر آن نهاده اند، در مسیر دیگری به حرکت درآورند. با اینحال در این بیست سال آن ها بصورت آشکار و پنهان دروغ گفتند و با تقلب و فساد، حکومت نیم بند پشتونیستی را ادامه دادند و در کنار آن، به تقویت ملیشه های قومی طالب پرداختند. حتا دانش آموخته ترین آن ها چون زلمی خلیل زاد و اشرف غنی احمدزی و انبوه دانش آموخته های پیشاوری الاصل آنان چون راوایی ها و حزب همبستگی ها برای خاک به چشم غیر پشتون ها زدن، در ظاهر گاه چیزی می گفتند و در پنهان، بازی های پیچیده و خونینی را برای احیای کامل قدرت پشتونیزم از راه پرورش تروریزم و تک صدایی کردن جامعه پیش بردند. تروریست های خشتک کشال آنان به انفجار و انتحار دست زدند، حکومتی های آنان و به اصطلاح آزاداندیشان آنان از راه تبعیض، فساد، تفرقه میان غیر پشتون ها و سرکوب غیر پشتون ها و هویت آنان و تحمیل هویت توهین آمیز پشتونیستی زیر نام هویت ملی، برای پیروزی جهان قرون وسطایی پشتونیزم تلاش کردند.

گزارش های دقیق وجود دارد که پشتون های شامل حکومت و ارگان های امنیتی، تقریبن هیچ مقابله ای به طالبان انجام ندادند و تمام تجهیزات را با گرفتن امان نامه به طالبان واگذار کرده و با آنان برای مهار و از بین بردن به ظاهر همسنگران خود از اقوام دیگر فعال شدند.
در قرن بیست یکم، از ذهن ها بسیار دور بود که روشنفکران، فرهیختگان و دانش آموخته های مردمی، برای رشد انسانی جامعه خود و همزیستی مسالمت آمیز تلاش نکنند و در عوض، برخلاف تاریخ انسانی، خود و دیگران را به جهان قرون بدوی و قرون وسطایی پشتونیزم بکشانند.