کچالو فروشی بسيار است، اين هم يکی ديگر

سفما نام يکی ديگر از دوکان هايی است که به نام روزنامه نگاران در افغانستان اعلام موجوديت می کند. سفما اختصار " انجمن رسانه های آزاد آسيای جنوبی" می باشد که دفتر خود را در افغانستان نيز افتتاح خواهد کرد.

روز گذشته آقای ضيا بوميا به من گفت که ما تو را در کميسيون اصلی گرفتيم و فردا بيا جلسه داريم. روز 4 شنبه نيز قرار است در هوتل اينترکانتيننتال آن را افتتاح کنيم. با انبوه سوالاتی که برايم خلق شده بود به جلسه ی امروز رفتم. برخی از روسای رسانه های ديداری، شنيداری و چاپی افغانستان اشتراک داشتند. يک جزوه ی کوچک، شرح درباره ی سفما را گرفتم. جزوه ای که در همان ابتدا آن را سرشار از غلط های نگارشی و تايپی يافتم. خب بحث چيست؟ اول بحث اين است که روسا و هيات را چکار کنيم؟ همين هايی که انتخاب کرديم باشند يا انتخابات برگزار کنيم. همه نظر دادند که همين افراد باشند و دو سال ديگر انتخابات برگزار کنيم. من گفتم که موافق نيستم. بايد انتخابات برگزار شود. در افغانستان چند نهاد روزنامه نگاران، همه بدون انتخابات، هر کاری دوست داشتند انجام می دهند. بايد به نظر ديگران احترام گذاشت. يکی پرسيد چکار کنيم. گفتم اول از همه نبايد در هوتل اينترکانتيننتال جلسه بگيريد. جلسه را در دفتر يکی از رسانه ها بگيريد و يا در مرکز ژورناليزم آقای سمندر. بعد انتخابات لازم است.

يکی گفت شما احساساتی حرف می زنيد. آقای سمندر گفت که ما انتخابات برگزار کرده بوديم. گفتم چطور انتخاباتی که من خبر ندارم. گفت ما دو سال پيش اينکار را کرديم. گفتم من 4 سال است که در افغانستان هستم. آقای حبيب الله رفيع دانشمند و رييس خود خوانده گفت که انتخابات و چيزهايی که ميرهزار می گويد، برای کشورهای ديگر است. در افغانستان کی از اين چيزها کار می گيرد. گفتم من بارها به سانسور پنهان در رسانه های افغانستان اشاره کردم. صريح می گويم. خودتان در کار سانسور هستيد. کدام يک از شما صاحبان جرايد اجازه می دهيد کارمندتان بيايد و در انتخابات شرکت کند و حق اظهار نظر داشته باشد. آقای دانش کروخيل شما در پژواک به کارمند خود اجازه می دهيد. آقای بدر شما چطور؟ در کليد شما اجازه می دهيد. نمی دهيد. خبر دارم و اطمينان دارم که نمی دهيد. اين خود يک نوع سانسور است. اگر انتخابات شود، کارمندان شما به شما رای نمی دهند.

آقايی بنام ظاهر ايوبی که رييس راديو نوا می باشد شروع کرد به توضيح برنامه ی فردا. آقای خليلی معاون دوم رييس جمهور، آقای صبغت الله مجددی، شاذدفير پاکستان و سفير فلان کشور و...هستند که سخرانی می کنند. آقای خليلی گفته اند که ساعت 9 می آيد برای سخنرانی و برنامه بايد قبل از 9 شروع شود. آقای محمد حليم فدايی هم به عنوان رييس سخنرانی خواهند کرد. کسی نظری ندارد؟

گفتم من نظر دارم. آيا سفما يک نهاد حکومتی است؟ اين که کاملا حکومتی شد. خانم فريده نيکزاد از مديران پژواک گفت که ما وقتی به هند رفته بوديم مقامات آن کشور به جلسه آمده بودند. وزير امور خارجه ی ما هم بود. ما خوشحال شديم. اين يک نوع حمايت است. گفتم خواهش می کنم نام من را از فهرست خود حذف کنيد. شما خودتان خودتان را رييس و معاون و منشی و.. ساخته ايد.

اطمينان دارم سانسور پنهانی که از جانب صاحبان رسانه ها در افغانستان اعمال شود، نباشد، کسی به حبيب الله رفيع و يا عبدالحميد مبارز رای نمی دهد. اين آقايان فکر می کنند که در همه جا ژورناليست فقط خودشان هستند و ديگران نيستند. من يک روزنامه نگار آزادم. بارها و بارها تهديد شدم و هيچ حمايتی از شما دريافت نکردم. الان هم به کار خود ادامه می دهم.

من هيچ علاقه ای ندارم در نهادی عضو باشم که از همان ابتدا غير دموکراتيک شکل می گيرد و عده ای خود، خود را رييس و معاون و ...قرار می دهند. می خواهيد که يک هزاره هم در بين شما باشد، يک تاجيک و.. که نمايش ترکيب قومی شما مراعات شود. چرا انتخابات برگزار نمی کنيد که فهميده شود چه کسانی واقعا انتخاب می شوند . بازی ها و رنک کاری های قومی بس است. اصلا چه نيازی هست که يک نهاد مشروعيت خود را با حضور مقامات دولتی که هيچ اعتقادی به آزادی بيان ندارند بگيرد؟ آقای خليلی و يا مجددی چقدر به آزادی بيان معتقدند؟

متاسفم. دوکانی به دوکان های ديگر در افغانستان اضافه می شود و بيچاره مردم افغانستان که اين آدم های به گمان خودشان فرهنگی به شعور آنان اعتقادی ندارند و انتخابات و.. را در حد و اندازه های آنان نمی دانند.

در انتها خوب است نام رييس خودساخته ی اين سفمای غير دوکراتيک را نيز ذکر کنم.

محمد حليم فدايی به عنوان رييس: آيا کسی تاکنون مطلبی از اين آقا خوانده است؟ چقدر اين آقا را می شناسيد. اين آقا در موسسه ی کانترپارت کار می کند و به قول خودش ماهانه بيشتر از 2 هزار دالر آمريکايی معاش دارد.

کچالو فروشی بسيار است، اين هم يکی ديگر