رييس جمهور شدن افتخار نيست، بلكه مديريت صحيح و عزت بخشيدن در كشور هنر است!

اين آمار وارقام مشت نمونه خرواراست. ولي متأسفانه هيچ كدام كاري اساسي ازسوي دولت افغانستان دراين زمينه براي مهاجرين صورت نگرفته است. براي يك دولت كارآمد وشايسته واقعا اين قضايا اگرحل نگردد ، كما اينكه حل نشده است خودش يك فاجعه بزرگ انساني است. دراين جا اين سؤال مطرح مي شود كه دولت كنوني افغانستان ، باآن همه گدايي كه ازكشورهاي غرب وشرق كرده است تحت عناوين مختلف ، بازسازي افغانستان ، سامان بخشيدن مهاجرين و.... چه اندازه دست آورد داشته است ؟ وتاچه حد مشكل حل شده است ؟

هدف از رييس جمهورشدن خدمت به مردم مظلوم وبيچاره ودربدراست ، يا به جيب زدن ؟! دولت ازخودش درعرصه هاي مختلف بايد برنامه و دستاورد داشته باشد تامردم شاهد لذت كاري رييس جمهوري شان باشند.
بنابراين ، ملت ستم ديده ورنج كشيده افغانستان درانتظار يك رييس جمهوراست ؟ چه رييس جمهوري ؟ كه بتواند ازاين مشكلات به خوبي عبوركند. ودست آوردش را مردم لمس كند. معلوم است كه رييس جمهورشدن هنرنيست ، هنرمديريت وحل مشكلات مردم است.

مسايل كه مهاجرين ما درايران به آن دست وپنچه نرم مي كنند زياد است ازجمله:

۱ - بي كاري (عدم شغل مناسب)

5 – عدم كانون پشتيباني كارآمد حقوقي ومدني ورسيدگي به دعاوي وشكايات مهاجرين

هموطنان ما براي تأمين وامرار معاش روزه مره اي شان منجربه حوادث مرگبار مي شوند، بدو ن كه هيچ سخن از آنها به ميان آيند و ازحق وحقوق آنان دفاع شوند. اين نوع مشكلات براي يك دولت كارآمد بسيارجاي تأمل ودقت است!

اميد وارم چه دولت فعلي وچه دولت جديد كه درپيش رو داريم ، بي تواند اين مسايل را به خوبي حل كرده چه درداخل وچه درخارج وبهرقسمي كه شده ازحيثيت حقوقي وانساني مهاجرين عزيز دفاع نمايند.

نكته اي ديگركه مطرح است ، همان طوري كه دربالاهم اشاره شد اين است كه : اين همه بودجه وكمك هاي بين الملل كجاشد؟ وبه جيب كه سرازيرمي شود؟ وقت كه مسأله مهاجرين مطرح مي شود ، همه ايران را متهم مي كنيم ، باوجود كه ايران كشوروخاك مانيست . بايد درداخل افغانستان توسط دولت وكاركنان دولت افغانستان به صورت ريشه اي مسأله مهاجرين حل گردد.

براي مهاجرين يك دهم همان كمك ها اگر درداخل افغانستان هزينه شود كافيست. ديگر ما به كشورهمسايه وديگران نيازنخواهيم داشت. اصل ريشه ومشكلات به خود سستيم مديريتي دولت افغانستان برمي گردد. تا به كي مردم ما آواره ذليل وبدبخت باشد. تابه كي نان خور كشورهاي بيگانه باشد . حتي نيروي انساني ما درخارج درشكم كشورهاي ديگر هضم شده يا درحال هضم شدن و ازتابعيت افغانستان خارج شدن است. اين به اين معني است كه مردم مهاجرهيچ اميدي براي كشورافغانستان ندارد. بنابراين ، رييس جمهورشدن افتخارنيست، بلكه مديريت صحيح وعزت بخشيدن دركشورهنراست!