سرطان خبيثه

كشور هاى خارجى و كشور هاى همسايه هر يك منافع خود شانرا ميخواهند و حق هم دارند كه براى منافع كشور

هاى شان از هر نوع امكانات استفاده نمايند. آنها براى منافع خود شان اختلافات داخلى را در كشور ما دامن زدند، در امور كشور مداخله كردند و كشور را اشغال كردند. يعنى منبع اصلى اين مرض همسايگان ما، پاكستان، ايران، شوروى سابقه و امريكا و عمال افغانى آنها ميباشند كه اين مرض را به كشور ما انتقال داده اند.

چون كشور ما با پاكستان روى مسائل سرحدى اختلاف دارد وعلاوتاً از ابتداى جهاد تا حال وطن ما بزرگترين منبع عايداتى براى پاكستان ميباشد و شايد كمك هائى را كه دولت پاكستان در ظرف تقريباً سى و پنج سال اخير از سبب نا آرامى هاى كشور ما بدست آورده به مراتب زيادتر از عوايد ملى پاكستان باشد و حالا هم كمك هائى را كه پاكستان از امريكا و متحدين آن از سبب نا آرامى هاى وطن ما حاصل ميكند به مراتب زياد تر از كمك امريكا و متحدينش به كشور ما ميباشد. بناً پاكستان به هيچ صورت حاضر نيست تا در وطن ما امنيت بوجود بيايد و يك دولت مستقل قوى تشكيل گردد و منافع پاكستان از بين برود. پاكستان به بركت همين كمك ها از سبب بحران وطن ما صاحب بم اتومى گرديد. رئيسان جمهور پاكستان از زمان على جناح تا حال، هر كدام اگر به كشور ما خيانت هم نموده اند باز هم براى پاكستان بهترين رئيسان جمهور بودند و در هر حال منافع كشور شان را در نظر گرفته اند. همين اكنون دولت پاكستان يك دولت قوى است، اگر هر عضو القاعده و يا طالبان را خواسته باشند ميتوانند در ظرف يك روز دستگير و يا به امريكا تسليم نمايند اما آنها نمى خواهند كه اين بازى شطرنج را ختم و منبع عايداتى را برخود مسدود نمايند. پاكستان به اصطلاح پول خود را ميگيرد و علاوه ازين كه براى بر قرارى صلح در افغانستان اقدامى نمى كند بواسطۀ عمال و نوكران افغانى شان كوشش ميكنند تا اين مريضى وطن ما تا حدى كه امكان دارد ادامه پيدا كند.

منفعت هاى اقتصادى ايران هم در كشور ما كمتر از منفعت هاى كشور پاكستان نيست. علاوتاً اختلافات ديرينۀ ايران با كشور ما، منافع اقتصادى ايران، موجوديت امريكا در منطقه و روابط لسانى و مذهبى ايران با بعضى اقوام در كشور ما سبب ميشود كه ايران در امور داخلى كشور ما مداخله نموده و از آمدن ثبات و يك دولت قوى در كشور ما جلوگيرى نمايد.

مداخلۀ ايران در وطن ما به اندازۀ عميق است كه حتى رئيس جمهور ما را به خدمت شان استخدام نموده اند. آقاى كرزى خودش اعتراف ميكند كه سالانه يك يا دو بار مبلغ پنج يا شش صد هزار آيرو از دولت ايران دريافت ميكند. آيا گرفتن اين پول توسط آقاى كرزى از دولت ايران شرم آور تر از آن عطيۀ نيست كه امير عبدالرحمن خان از وايسراى هند بدست مى آورد. اقلاً عطيۀ را كه امير عبدالرحمن خان بدست مى آورد آشكار بود و از مزد آقاى كرزى كسى آگاه نبود.

آيا آقاى كرزى در بدل اين پول هيچ خدمتى را به ايران انجام نمى دهد؟ هرگاه رئيس جمهور ما كه به اصطلاح در زير دالر غرق است در خدمت ايران و جيره خوار ايران باشد طبعاً اشخاص زياد ديگرى هم وجود دارند كه در خدمت ايران بوده و جيره خواران ايران ميباشند.

اين يك رسوائى بزرگ در تاريخ رؤساى جمهور دنيا ميباشد، ديده شود كه جامعۀ بين المللى و مردم كشور ما با اين رسوائى چه نوع معامله ميكند.

امريكا كه بنام مبارزه با القاعده و طالبان به منطقه آمده بود و دولت طالبان را هم سقوط داده، به عوض اينكه با القاعده در خاك پاكستان مبارزه كند از كشور ما با القاعده مبارزه ميكند و از كشور ما خارج نمى شود. همه ميدانند كه امريكا اصلاً از سبب كنترول مواد نفت و گاز آسياى ميانه و معادن كشور ما كه ارزش آن به تريليون ها دالر ميرسد كشور ما را اشغال نموده و نمى خواهد كه اين كشور مناسب در منطقه را ترك نمايد.

كشور هاى روسيه و چين هم نمى توانند موجوديت امريكا را در منطقه ناديده بگيرند و از معادن خداداد وطن ما صرف نظر نمايند. علاوتاً امريكا هم براى اينكه در منطقه باقى بماند بايد به كشور هاى چين و روسيه هم مانند كشور هاى ايران و پاكستان در افغانستان امتيازاتى بدهد كه اين امر مشكل و مريضى كشور ما را پيچيده تر ميسازد.

كشور ما با معادن سر شار (كه حالا ارزش آن هم معلوم گرديده) و با موقعيت جغرافيائى آن براى همۀ اين كشور هاحيثيت گاوى شيرى يا مرغ طلائى را پيدا كرده است و چون منفعت اين كشور ها در نا آرامى كشور ما است بناً هيچ يك ازين كشور ها نمى خواهند كه وضع وطن ما آرام شود. حتى اين كشور ها در مورد آيندۀ كشور ما با هم به موافقه رسيده اند تا همه مشتركاً بصورت دوامدار از وضع نا آرام و بى اتفاقى مردم ما نفع ببرند.

اين كشور ها در وطن ما شرايطى را بوجود آورده اند تا مردم متحد نشوند و يك دولت مستقل و قدرتمند تشكيل نگردد. اين كشور ها از يك طرف يكعدۀ زياد مردم هر قوم وهرگروه را نوكر خود ساخته اند كه آنها منافع باداران شان را با لا تر از منافع كشور شان ميدانند و از طرف ديگر اقوام و گروه ها را چنان به جان همديگر انداخته اند كه غير از تخريب همديگر در فكر نجات كشور شان نيستد و حتى بعضى گروه ها از نام افغان و افغانستان هم ننگ و عار دارند.

ايران، پاكستان و ديگر كشور ها در هر وقت و زمان رهبران، پادشاهان يا رؤساى جمهورى داشتند كه كشور هاى شانرا در وقت بحران نجات داده اند اما متاسفانه در كشور ما مخصوصاً درين نيم قرن اخير رهبران و قهرمانانى پيدا شدند كه اقوام را متفرق و كشور را تباه كردند.

اگر با وجود اختلافات داخلى، تنها امريكا و ناتو كشور را اشغال ميكردند و كشور هاى همسايه در امور كشور ما مداخله نمى كردند امكان نجات و اميد نجات موجود بود اما فعلاً كه مداخله و رول ايران و پاكستان در كشور ما نسبت به امريكا زياد تر است، قضيۀ افغانستان در داخل يك دائرۀ خبيثه ميچرخد و موضوع خيلى پيچيده است، بناً خارج شدن ازين دائرۀ شيطانى و نجات كشور ممكن به نظر نمى رسد.

كوشش هائى كه به نام هاى جرگۀ ملى صلح و آشتى ملى از طرف دولت كرزى و يا ديگر دولت ها صورت ميگيرد صرف براى فريب مردم و سپرى نمودن وقت و استفادۀ شخصى از بودجۀ اين جرگه ها ميباشد.

چندى قبل زندانى شدن ملا برادر نفر دوم طالبان در پاكستان، و تسليم نكردن وى به امريكا و باز آزاد ساختن ملا برادر از زندان بدون كوچكترين عكس العمل امريكا همه نشان ميدهد كه در زير كاسه نيم كاسه هاى زيادى وجود دارد و اگر طالبان به صلح حاضر شوند يا نشوند و يا در دولت اشتراك كنند يا نكنند صلح و آرامى در كشور ما تا وقتى بوجود نمى آيد كه امريكا، ايران و پاكستان بصورت دسته جمعى از مداخله در كشور ما دست كشيده و كشور مارا ترك نمايند و موضوع را صرف به خود افغانها واگذار شوند.

چون صرف نظر نمودن اين سه كشور از كشور ما نظر به منافع دايمى شان و سرمايگذاريهائى كه براى اشغال كشور ما از ابتداى جهاد مقابل روسها تا حال نموده اند نا ممكن به نظر ميرسد و اكثريت ملت هم به علت بيسوادى و يا فقر اقتصادى صرف در غم پيدا كردن نان هستند و اين توطئه هاى خارج را درك نمى كنند و يا اگر درك كنند هم از دست شان كدام كارى پوره نيست و طبقۀ تحصيل كرده و يا به اصطلاح روشن فكر هم در خدمت ديموكراسى و كشور هاى خارجى غرق و متفرق هستند، بناً در شرايط فعلى هيچ راهى براى در مان اين مريضى خبيثه وجود ندارد مگر اينكه خداوند(ج) كه شافى حقيقى است كشور ما را از ين مريضى نجات دهد. چون خداوند(ج) وضع و حال هيچ قوم را تغير نميدهد تا اينكه آنها نفس هاى خود را تغير ندهند و مردم ما نميتوانند نفس هاى خود را تغير دهند بناً به عوض مايوس شدن دعا مى كنيم كه خداوند(ج) خودش اول نفس هاى ما را اصلاح نمايد و بعد از آن وضع و حال كشور و ملت مارا تغير بدهد.