آیا طالبان تنها مخالف حکومت کرزی هستند؟

یکی ازسوالهای مهم که پیش روی هرکاندید ریاست جمهوری قرار دارد موضوع (طالبان) است که متاسفانه تاکنون هیچ کاندیدی به غیراز آقای پدرام نتوانسته است که پلان کاری خویش را دررابطه به آنها واضح سازد. باوجودیکه استراتیژی آقای پدرام نیزنقایص خودرا دارد وباید به بعضی ازسوالها پاسخ میداد ولی دیده شد که گردانندهء محترم به ابعاد قومی طرح پیشتر تاکید داشت تا خود طرح نظام فدرال که این خود ضعف کار آقای فیاض را به نمایش گذاشت اما بازهم به نظربنده طرح فدرالی ساختن نظام ازطرف پدرام نسبت به کاندیدهای دیگر حداقل شفافیت درآن بملاحظه میرسید. پرسش را که اقای فیاض ازلطیف پدرام باید می نمود این بود که مطابق طرح آقای پدرام دولت فدرالیکه طالبان درآن حکومت خواهند کرد طبعا مطابق تشکیلات فدرالیزم قوانین خاص خودرا دارد وآن قوانین که طالبان خواهان آنانند بطبیق شریعت، مانند گردن زدن قاتل، بریدن دست، سنگسارنمودن زانی ومزنیه غیره میباشد که با قوانین متعارف امروزی در دنیا درتضاد قرار دارد. چگونه میشود که دریک دولت فدرال واحد، یکی ازجمهوریتهایش اینگونه قوانین سختگیرانه داشته وبقیهء ایالتها قوانین مدنی داشته باشد؟

این موضوع همین اکنون ازطرف گروه های طرفدارحقوق بشر درپاکستان بلندشده است که چرا باید اجازه داد که درمناطق صوبه سرحد وایالت بلوچستان قوانین سخت گیرانه مذهبی توسط احزاب دینی آن دو ایالت بالای زنان تطبیق شود؟ ایا مناطق قبایلی جزو پاکستان استند ویانه؟ چگونه امکان دارد که دریک پاکستان واحد دو قانون مرعی الاجرا باشد؟ شاید اقای پدرام جواب خودرا درین مورد داشته باشد اما طوری که عرض شد سایر کاندیدها هیچ نیازی به طرح سوال برخورد باطالبان نمی بینند.

برداشت بنده این است که کاندیدهای محترم با ابهام گوئیها میخواهند خودرا بازی دهند وبافرق گذاشتن میان طالبان والقاعد بار مسوولیت را ازشانه های خود بدور انداخته وحکایت موش وپشک را دراذهان تداعی کنند. چنانچه مشهوراست ، زمانیکه موش هدف شکار پشک قرارمیگیرد چشمان خودرا می بندد وبه این فکر، که پشک نیز اورا ندیده است به خیال آرام به گوشه ای می خزد غافل ازآنکه چشم بستن موش به معنای پنهان شدن وی ازنظر پشک شکاری نیست وپشک خواهی نخواهی اورا به چنگ آورده ونا بودش میکند .

شعار " طالبان د دی خاوری بچیان دی( ما با آنها مذاکره میکنیم مشکلات را ازطریق مذاکره حل میکنیم) اکنون به یک شعار روزمبدل شده است. هرچند بنیانگذار این شعار رئیس جمهورفعلی است که خود زمانی یکی ازعناصرکلیدی آن تحریک بود وبنابر اختلافات قبیلوی باسایر عناصررهبری درتحریک طلبه وبنا به استشاره امریکا راه خودرا ازآنها جداکرد وبعدازرسیدن به قدرت، شعارمذاکره باطالبان راتوآم با حذف مجاهدین سابق ازپوست های نظامی بنام جنگسالار وجابجاساختن عناصررژیم طالبان تحت نام طالبان میایه رو، در رده های دولتی وپارلمانی آغاز و هنوزهم به ادامهء مذاکرات با آنها به آدرسهای نا معلوم خود اصراردارد وهرروز به قوت گیری طالبان درمناطق جنوب افزوده میشود .. درشرایط کنونی اعمال چنین سیاستی توسط کرزی وتیم کاری وی موضوع طالبان را به حدی بغرنج وپیچیده ساخته است که هم ناظران بین المللی وهم مردم عادی رابه حیرت انداخته است که هیچ کسی نمیداند سر کلاوه کجا است . مردم مبپرسند که آیا واقعا این عناصر جابجا شده در درون دولت واقعا طالبان میانه رو و پشتون تبارهستند ویانه؟ تاکنون چنان معلوم میشود این عناصرازنام طالب وپشتون بخاطر تجارتهای سیاسی خودشان بهره برده اند وهیچ نفوذی دربین پشتونها ندارند. سخن اصلی این است که اگربا این ترکیب قومی وسیاسی که از خودکرزی شروع تا ملاعبدالسلام ضعیف ومتوکل واسحاق نظامی وراکتی وصدها وکیل وزیر ورئیس ومشاور و والی که درین دولت تشریف دارند چرا درجنوب امن برقرارنگردیده است؟ .. معلوم است که چنین نیست وبرعکس نفرت ازدولت کرزی بیشترازهمه درنقاط پشتون نشین به ملاحظه رسیده وهیچ یک ازارکان دولت کرزی را مجال آن نیست که درساحات تحت کنترول طالبان گشت وگذارکنند ویا اینکه آنهارا وادار به مذاکره بادولت نمایند. کشته شدن والی خوست به نام تنی وال درسال 2006 وکشتن والی لوگر درسال 2007 به دست طالبان یکی ازنمونه هایست که طالبان نشان دادند که این دولت را به پشیزی ارزش نمی دهند.

،اما آنانیکه ازدید قومی به این مسأله نگاه میکنند دید دیگری دارند. به نظراین گروه، جنگ دولت باطالبان وحزب گلبدین حکمتیار یک جنگ ساختگی است به عقیده این گروه ، این جنگ به غرض پرستیژبخشیدن بیشتر به ملا عمر وحکمتیار وحقانی بعنوان رهبران سنتی پشتون درجنوب راه اندازی شده وازطرف ادارهء کرزی وحامیان بین المللی اش پیش برده میشود تا اینکه ازرهبران قبیله ای پشتون بعنوان چهره های بیگانه ستیزیکه هرگزسلطهء بیگانگان را تحمل نمی کنند ترسیم کند. این چنین سیاستی میتواند درمعادلات سیاسی وگرفتن امتیازسیاسی ازجامعه بین المللی به نفع یک قوم مشخص پلهء ترازو را به نفع پشتونها سنگین سازد.

اما برای رئیس جمهور آینده ء کشور که ازطریق آرای مردم به این کرسی میرسد داشتن یک برنامهء مشخص نظامی وسیاسی دررابطه باطالبان غیرازآنچه که کرزی تاکنون انجام داده است از اولویات کاری بشمارمی آید.. ولی سوگمندانه باید اظهارداشت که کاندیدهای محترم به این امرخطیرتوجه مبذول نمی نمایند ویا اینکه آین هموطنان ما به پیروزی خویش باورندارند. چندی قبل درتلویزیون دولتی خبرنگاری بنام (ژواک) این موضوع را بایک کاندید محترم بنام الفتی به شکل طنز مطرح ساخت که اگرشما با طالبان صلح میخواهید آنها باشما جنگ میخواهند چی میکنید کانیدید محترم درجواب فرمودند: ما برای شان عذر میکنیم چنانچه میگویند: گردن نرم را شمشیرنمی برد شاید این پاسخ طنزآلود درموقعیت که آن کاندید محترم قراردارد مناسب وبجا بوده است اما آنهایکه ازدموکراسی وعدالت اجتماعی وآزادی احزاب دم میزنند خیلی عجیب ومسخره می نماید.
پاسخ یکی ازکاندیدان محترم که معلوم میشد روزگاری درسلک دیپلوماسی نیز کار کرده اند ازهمین دست پاسخهای مسخره است. ایشان آقا ی اوریا اند دیپلوماتیک بودن جواب ایشان برای اولین بار درین رابطه، سبب خوشنودی کاندید فیمینست بنام (شهلا عطا) گردید و اورا نیز وا داشت که به تاسی ازآقای اوریا با تکرار همان چرندیات ، خویشتن را قناعت دهند که آنها قادراند بلای طالب را ازسر مردم بردارند. معنای جوابهای این دو ، به قول معروف خودرا به کوچهء حسن چپ زدن میباشد نه چیزدیگر. اقای اوریا فرمودند که طالبان مخالف حکومت فعلی هستند درصورتیکه این حکومت، بار وبسترهء خویش را جمع کند مخالفانش نیز همرایش یکجا گم میشوند.
درینجا که توقع میرفت آقای فیاض ازجناب کاندید محترم آقای اوریا این سوال را مطرح میکرد که آیا حکومت که شما درآن به حیث رئیس جمهور میباشید، ادامه همان پروسهء( بن) هست ویا چیز دیگر؟ به عباره دیگرآیا جنگ طالبان درشرایط کنونی بخاطر موجودیت شخص کرزی است یا بخاطر سبوتاژنمودن دموکراسی که آقای اوریا مدعی آنست ؟ شوربختانه سکوت اختیار گردید وصدای ازطرف آقای فیاض به گوش نرسید. محترمه شهلا عطا که خواستارپایان دادن به سلطهء زورگویانهء چندین قرنه مردان درافغانستان اند نیزعین جواب را دربارهء طالبان ارائه فرمودند که واقعا تعجب برانگیزاست ولی متاسفانه چنانچه عرض شد آقای فیاض یا بخاطر سمپاتی با طلبه های کرام ویاهم عدم شناخت دقیق ازآنها از طرح سوالهای ضروری کاملا طفره میروند. که محترمه خانم شهلاعطا به عنوان یک زن ضد مردسالاری تا کنون باطالبان هیچ مشکلی را چرا نمی بینند؟ این درحالیست که طالبان بارها اعلان کرده اند که هرنوع انتخابات به سبک کشورهای غربی که در آن مرد و زن یکجا به صندوقهای رای رفته وهر فاسق را انتخاب میکنند غیر شرعی بوده وآنرا درسایه قوای اشغالگر هرگز مشروع نمیدانند. پس چگونه ممکن است که دولت آقای ( اوریا) که درسایه ء قوای اشغالگر به وجود می آید آنها آنرا به رسمیت پذیرفته وسلاح خویش را به جناب اوریا صاحت تسلیم کنند؟ دیده شد که آقای فیاض این سولل حتمی را حتی درنوبت بعدی نیز ازآقای اوریا مطرح نساخت اما برخلاف پرسشهای خیلی ضعیف را ازپدرام به آن اندازه تکرارکرد که موجبات خشم حریفش آقای صافی را فراهم ساخت. که این خود ضعف کار یک ژورنالیست را نشان میدهد.

توصیهء من به آقای فیاض این است که اگردرمورد طالبان وچگونگی پیدایش این تحریک جنایت و خیانت وپلیدی وفاشیزم معلومات ندارد لطفا به کتاب احمدرشید ژورنالیست پاکستانی مراجعه فرموده وحداقل درمورد خط مشی ونظام تشکیلاتی آنها معلومات خویش را وسعت ببخشند . واگر آن کتاب را خوانده باشند نباید وجدان خبرنگاری خودرا زیر پا کنند

وما علینا الالبلاغ..