صلح ستیزانی صلح جویان

چندی قبل شورای عالی صلح تشکیل وآغاز به کار نمود اما اعضای شورای عالی صلح که بعد از سه ماه غور آقای کرزی انتخاب شده بودند قابل بحث است که نگرانی هایی را بدنیال دارد. این شورا که 68 عضو دارد و یک رئیس انتصابی که در طول عمر خویش نه تنها علیه طالبان جنگیده است بلکه یکی از ستیزه جویان صلح در افغانستان بوده است اما این جای بحث است که شورای عالی صلح که نصف آن از جمع ستیزه جویان صلح در افغانستان بوده است چگونه خواهد توانست مشق صلح جویی نمایند؟ برای حل این پرسش در این مقاله به سه گروه دخیل در شورا عالی صلح رفته و هرکدام شان را بطور جداگانه به بحث میگیرم:

1- گروه مدیر و موسس:

طوریکه در آغاز مقاله در مورد تشکیل شورای عالی صلح اشاره گردید مشخص گردید که موسس و مدیر اصلی شورای عالی صلح حامد کرزی می باشد، حامد کرزی تجربه ده ساله خویش را در پست ریاست جمهوری برای مردم نشان داد که چگونه توانست با طالب بازی نماید و زمامداری حکومت را بدست داشته باشد. حامد کرزی پنج سال میشود که شعار صلح را سر میدهد اما در این مدت شعار شان نتائیج معکوس را برای ملت خویش به ارمغان آورده است . کرزی در این مدت که بابرادان طالب خویش گفتگوی صلح را آغاز نموده است توانسته است تا نفوذ قوی ارتباطی را به منظور زمامداری خویش با برادران طالب خویش داشته باشد اما او با این بازی خویش لباس القاعده پاکستانی را با لباس برادران طالب خویش اشتباه دیده است در صورتیکه برادران طالب آقای کرزی لباس القاعده پاکستانی ، چیچنی وغیره به تن نموده اند. اکنون حامد کرزی فقط منتظر برادران طالب خویش در افغانستان است که بتواند در اوردن صلح با انها کمک نمایند که آنها شاید ازدیدگاه حکومت کرزی پشتبانی نمایند اما ان طالب پاکستانی که استراتیژی جهانی القاعده ای را به منظور نفوذ و حاکمیت پاکستان در افغانستان دارد ودست شان به سیاست جهانی کشور های قدرت طلب طوری مستحکم شده است که حامد کرزی فقط میتواند به بازی تماشا کند ونخواهند توانست با کرزی کمک در صلح نمایند.

آقای حامد کرزی با تشکیل شورای عالی صلح چند هدف مهم را می خواهد به انجام برساند یکی اینکه با تشکیل این شورا میتواند مردم را در مدت حکوت داری خویش با بازی طالبانیزم در افغانستان راضی نگهدارد. دوم اینکه با تشکیل این شورا میتواند طالبان همسنگر خویش را که آنها را از نظر قومی برادر می خواند در حکومت خویش وارد نماید و از انها در دور دیگر انتخابات به عنوان نیرو استفاده نماید چون در سال های اخیر ملیت هزاره شاهد این قضایا بوده است . سوم اینکه توانسته است افرادی جهادی جبهه مخالف را مصروف بازی با صلح نموده و ازانها استفاده ابزاری نماید طوریکه در چالش قرار دادن جبهه ملی شاهد استم که توانست با آوردن مجاهدین در حکومت و انتخاب ربانی بعنوان رئیس جرگه صلح زمینه زمامداری خویش را مستحکم نماید و چهارم اینکه در عقب این شورا یک بودجه هنگفت میباشد و میشود با پروژه تشکیل شورای عالی صلح امتیاز مالی خوبی برای حامد کرزی فراهم گردد طوریکه کشور های ذی نفع اماده کمک در این پروژه شد و جاپان کمک خویش را واضح ساخت. با در نظرداشت دلایل فوق به این نتیجه می رسیم که هدف از تشکیل شورای عالی صلح با مدیریت حامد کرزی صلح درافغانستان نمی باشد بلکه اجرا پروژه سیاسی به منظور نیل به هدف سیاسی و اقتصادی با یک تیم مشخص است .

2 – صلح ستیزان صلح جویان:

طوریکه در آغاز اشاره شد ، شورای عالی صلح دارای 68 عضو می باشد که بیشترین اعضای شورا را مجاهدین سابق و افرادی که با طالبان بوده اند تشکیل میدهد. در این شورا اعضای برجسته آن کسانی هستند که نه تنها مخالف طالبان بوده و علیه انها جنگیده اند بلکه در طول بیشتر از سه دهه صلح ستیزی را در افغانستان به ارمغان آورده اند. اعضای برجسته ای این شورا کسانی هستند که از یکطرف نمی دانند چگونه با طالب پاکستانی در مصالحه را باز نماید چون استراتیژی طالبانیزم را تنها حامد کرزی و روسای او میداند و خط ارتباطی بدست بازی گران اصلی است. در این میان آقای ربانی ، محمد محقق و دیگر سنگرداران جبهه مخالف از متهمان اصلی حکومت طالبان هستند و زنجیر ارتباط را از دست داده و دیگر زمینه ان نیست که طالبان آقای کرزی و طالبان پاکستانی دوباره به این افراد اعتماد نمایند زیرا چنین کسان از روابط خوب با دولت امریکا و پاکستان برخور دارنیستند.

چندی پیش خبری به نشر رسید که حامد کرزی با سه نفر از سران طالبان در ارگ ریاست جمهوری ملاقات نموده است در صورت که در همان زمان شورا نیز تشکیل و آغاز به کار نموده بود و چرا نتوانست شورا که متشکیل از 68 عضو است این جلسه ای را با افراد کلیدی طالب ترتیب دهند در صورت که این روابط و نشست از وظایف این شورا محسوب میشود. اما اینکه خبر از طرف سخنگویان حامدکرزی رد گردید قابل توجه وباور نیست چون حقیقیت در اینجا است که در اول تذکر داده شد یعنی بازی گر اصلی صلح جویی اقای کرزی است نه اعضای شورای عالی صلح. زیرا اعضای شورای عالی صلح صلاحیت روابط استراتیژیک با دولت پاکستان و امریکا را ندارد. در میان این شورا دوستان و افراد برجسته کشور ایران و بریتانیا نیز هستند که نمی خواهد پروژه خریداری اسلحه به اتمام برسد. تا وقتیکه تیم حاکم پلان استراتیژی سیاسی خویش را در مورد طالبان بدور از حمایت قومی خویش به یک استراتیژی ملی تبدیل نه نماید ، اعضای شورای عالی صلح تماشاچیان اصلی پروژه صلح خواهد بود. این را شاید همه بداند صلح ستیزان قادر نخواهد بود گذشته خویش را جبران نمایند زیرا این افراد فقط توانسته در ده سال اخیر به گوشه ای از دسترخوان تیم حاکم شریک شود نه اینکه او توانسته باشد به تیم حاکم تأثیر گذار باشد ، طوریکه مسائل سیاسی کشور شاهد بودیم که تیم حاکم در قبال اقلیت ها چگونه یک برخورد وقدرت نمایی میکند.

بنابر این با در نظرداشت موضوعات فوق اعضای این شورا امتیاز گیرنده پروژه صلح هستند نه صلح آوران و یا صلح جویان زیرا اینها در حاشیه بازی طالبانیزم از طرف حامد کرزی بر اساس منفعت اقتصادی انتصاب شده اند.

3 – گروه صلح ستیز امروزی:

نیروی طالبان و القاعده امروزی که بنام تروریزم یاد میشوند نیروی صلح ستیزان اصلی در افغانستان و منطقه است اما این نیرو صلح ستیز در مدتی ده سال توانسته که ریشه جهانی خویش را طوری مستحکم نماید که آقای کرزی را نیز به شاخه خویش به منظور نفوذ قوی با خود ملحق نمایند. در جریان حکومت طالبان افغانی با حمایت القاعده امروزی ، پاکستان و عربستان سعودی ، تجربه نشان داد که حکومت طالبان به هدف پشتونیزه نمودن افغانستان است و پشتونهای پاکستانی را شریک خاک افغانستان نموده ، ساحه خاک پاکستان را از خط دیورند فراتر بنفع پاکستان بچرخانند و اقلیت های قومی را در افغانستان سرکوب نماید. اما با حملات یازده سپتامبر ارزوی غرب و کشور های امپریالیستی برآورده شد و زمینه مبارزات سیاسی و تجارت اسلحه بشکل بهتر شان فراهم گردید و این بود کشوری های ذی نفع کنار هم بیایند و حمایت خویش را از افغانستان اعلان نمایند. با آغاز حکومت اقای کرزی طالبان برای مدتی چهار سال در انتظار حمایت آقای کرزی از حکومت طالبان بود اما حامد کرزی که بازی گری اصلی تجارت اسلحه از طرف کشور های ذی نفع انتصاب شده بود نتوانست از حکومت پشتونیزم اعلان حمایت نماید در صورت که اقای کرزی سیاست خویش را در اوایل از پاکستان و با روابط دوستانه ای پاکستان شروع نمود.

طالبان بعد از پنج سال حکومت اقای کرزی از گذشته بهتر به یک قدرت جنگی برای کشورهای ذینفع دیگر تبدیل شد و ریشه خویش را فراتر از پاکستان مستحکم نمود که تجارت ذخیره زمینی را شامل جنگ با تروریزم برای کشور غرب نمود و غرب دانست نفع ما نه تنها تجارت اصلحه است و بلکه قدرت نمایی و تجارت ذخیره گاه زمینی نیز است . با در نظرات منفعت های غرب القاعده وطالبان از حمایت بهتری برخور گردیدند که اکنون نیز شاهد استیم که طالبان از نیروی ائتلاف کشور های ذینفع امتیاز جداگانه دریافت می نمایند و یگانه ابزاری انتقال مواد مخدر و ذخایر زیر زمینی محسوب میشوند.

اکنون که آقای کرزی شورای عالی صلح را تشکیل داده و نمایش صلح آوری را می نماید بعید به نظر میرسد که کشور های ذینفع به این اسانی جلو تجارت اسلحه و امتیازات ذخایر زیر زمینی را از دست بدهند. بازی صلح در افغانستان از سوی کرزی یک پروژه میباشد نه صلح آوری بنابر این ضرورت است کشور های ذینفع به گونه ای از پلان وپروژه حمایت می نمایند اما نه طالبان برادر اقای کرزی دست از جنگ بر میدارند ونه القاعده پاکستانی تا زمانیکه استراتیژی سیاسی افغانستان ملی شده و دست مداخلات از شانه حکومت برداشته شود و در آوردن صلح مبارزه و استراتیژی طالبانیزم پاکستان مهم است که باید واضح شود که دیگر دو جانبه عمل نخواهد کرد.