و این عید خونین از آن رویایی شیرین آغاز یافت
سنت «مذهبی» دشنه و شاه رگ از گلوی انسان آغاز یافت و با گلوی انسانها و حیوانات تداوم پیدا کرد و ایمانداران با ایمان تر از ابراهیم و اسماعیل در چهار سوی جهان مخصوصاً افغانستان، امروز آن عمل خونین را که طی یک فرایند حکمتی نتوانستند به انجام برسانند به نکته آغازین اش بر گرداندند و به انجام رساندند و میرسانند! و میرسانند !و دیگر هیچ حکمتی در کار نیست! تا جلوی این خون ریختن ها و گردن زدن به «نامش» متوقف گردد.
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
بار دیگر عید، این فرخنده ترین و سرخ ترین جشن، برای یک چهارم جمعیت کره زمین از راه رسید.
قربان و قربانی که لذت بخش ترین و رنگین ترین قسمت از این مناسک است معامله یست میان عبد و
معبود،
بنده میخواهد در این آزمونگاه بنده گی اش را به نمایش بگذارد و خدا، خدا بودن اش را به تماشا بنشیند.
بنده میخواهد بر یگانه بودن او (الله) ( لا شریک لک لبیک) شهادت بدهد و خدا از شنیدن این ندا ها در خلقت این مخلوق بر خویشتن احسن بگوید.
خداوند بندگانش را به سوی خود فرا خوانده است و بندگان در پاسخ به این فراخوان « لبیک اللهم لبیک »
گویان به سوی او میشتباند.
میشتباند تا خود نباشند، خود نبینند و خود ندانند، هیچ باشند و جز او (الله ) چیزی نبینند و هیچ ندانند و تکیه کنند بر حکمت او، حکمت که بریدن و ریختن و سر خ کردن زمین و آخرین نفس‌های دلخراش برای جاندادن و دلخراش ترین صحنه‌های دست و پا زدن ها.
و حکمت او در خواب ابراهیم خلیل اش جاری شد و امروز پس از قرن‌ها امتداد یافت و ساری گشت.
پسرم برخیز که خداوند خواسته است تا تورا در پیش گاه اش قربانی کنم ، دشنه و شاه رگ ، کارت و گلوی اسماعیل و ایمان ابراهیم خلیل برای این آزمون آماده عمل گشت ، آزمون یست بس دشوار! ، گویند دشنه، شاه رگ اسماعیل را نمیبرد و خداوند گوسفندی را برای قربانی در کنار او قرار میدهد تا گردن اش بریده شود و این عمل (ذبح )، می‌شود حکمت، می‌شود فرض و واجب برای بندگان با ایمانش، تا سالانه و در چنین روزی‌های با ذبح کردن و گردن زدن این حیوانات اهلی و ریختن میلیون لیتر خون در روی زمین باعث خوشنودی الله شوند و تقرب پیدا کنند و تقوا و ایمان شان را در محضر او (الله) به نمایش بگذارند.
سنت «مذهبی» دشنه و شاه رگ از گلوی انسان آغاز یافت و با گلوی انسانها و حیوانات تداوم پیدا کرد و ایمانداران با ایمان تر از ابراهیم و اسماعیل در چهار سوی جهان مخصوصاً افغانستان، امروز آن عمل خونین را که طی یک فرایند حکمتی نتوانستند به انجام برسانند به نکته آغازین اش بر گرداندند و به انجام رساندند و میرسانند! و میرسانند !و دیگر هیچ حکمتی در کار نیست! تا جلوی این خون ریختن ها و گردن زدن به «نامش» متوقف گردد.
پيام‌ها
16 نوامبر 2010, 08:28, توسط شبیر "کاکر"
زاهدی بچیش!
این را نگفتی که اشتهایت نسبت به خوردن گوشت حیوان چطور است آیا این قدر نفرت ظاهری که ازریختن خون حیوان داری ازخوردن آن هم داری ویانه؟
به سلامت باشید
16 نوامبر 2010, 15:01, توسط سهراب سپهر
آقای کاکر در مورد اشتها نسبت به خوردن گوشت حیوان پرسیده ای. باید گفت که حیوان تا حیوان است اگر آن حیوان کاکر باشد بدان که اشتهایی برای آن باقی نمیماند!
16 نوامبر 2010, 08:33, توسط شبیر "کاکر"
زاهدی بدنیست که نظرت را راجع به مقاله آقای دانشجو نیز بتویسی!
عید تان مبارک ! بلی عید و عودت به بندگی ، و انابت و رجوع به ذات یکتا ، مبارک است این رجوع و تعهد و مبارک باشد این عید سعید و خجسته اضحی یا عید قربان ، خداکند پیام این عید دیگر همه مسلمین جهان بخصوص ملت نجیب، مؤمن و ستمکشیده افغانستان عزیز را بیدار سازد و از ذات یکتا التجا میکنم که امورات این امت پارچه و پراگنده را واحد و یکپارچه بسازد و عزت و مجد و شکوه گمشده این ملت را دوباره به وی اعطاء کند.
عیدی که از نامش پیداست که قربان... همه هست و بود ما قربان و نثار آن ذات پرجلال... قل إن صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العلمین... آری اگر امروز به رسم قربانی یک حیوان در حقیقت سنت همان ابراهیم خلیل را تازه میکنیم که همانا پیمان ما با خدا پیمان بندگی است و در راه آن ذات احد و اقدس ما حاضر به ذبح نه تنها مال بلکه به ذبح تمام خواهشات و آرزو ها و امیال نفسانی خود هستیم،... بلی حاضریم تا از مال بگذریم، از جان بگذریم و از فرزندان و دلبندان بگذریم ... دل ما بسته یک ذات واحد است، آرمان همه ما رسیدن به آن ذات واحد و هدف همه مان خدمت و عبادت یک ذات و کار برای نشر و پخش فرامین همان یک ذات... باز هم همان قول ابراهیم خلیل که بدون شک نماز و قربانی و زندگی و مرگ ما خاص برای رضای یک ذات است...
دوستان عزیز! خدای متعال از ما گوشت و خون قربانی نمیخواهد ... لن ینال الله لحومها و لا دمائها و لکن یناله التقوی منکم... همانا مطلوب از ما تقوی است... بلی بیائید که با گذاشتن کارد به گلوی حیوان دیگر تمام خواهشات و امیال نفسانی خود را ذبح کنیم، بلی غرور و تکبر و خود خواهی و ریا و خود پسندی و خودنمائی را همه و همه را ذبح کنیم... دیگر تعرض به مال و آبرو و خون برادر مسلمان خود نکنیم، این تمثیل را روح ببخشیم و از اعمال ننگ آور و زشت و خلاف سرشت انسانی دست برداریم، دیگر بغض و عداوت و کینه و کدورت از دلها بزداییم و با سادگی تمام و خلوص نیت و توحید زندگی کنیم، دیگر بجای دروغ راست بیافرینیم، دیگر خود و ملت خود را فریب ندهیم... بس است دیگر خود را خود نفریبیم... دیگر به اجانب سر سجده و تعظیم خم نکنیم... دیگر از اجانب کمک و مدد نجوییم... دیگر این عبودیت را خالص یک ذات سازیم، ... دیگر به قوانین دست ساخته خود و امثال خود پابند نباشیم... بلی دیگر از همه رها شویم ... آری ... از قید و بند غیر و از سیاه چال جان و تن خود را رها سازیم ... بلی جلو این روح و جسم و تن را به مالک آن تسلیم کنیم ... بلی توکل به ذاتیکه سزارواش است، که بر او توکل شود... بلی دیگر خود را بسپاریم به همان ذات مقتدر ... دیگر از قیود و بنود شیطانی و نفسانی فرار کنیم و ... رجوع کنیم به ذات الله یکتا و قادر و مقتدر و عزیز... عزت از او بخواهیم ... مجد از او ... قانون زندگی از او... و عبادت برای او ... و بندگی برای او... و زندگی برای او ... و مرگ برای او ... دیگر خود را به او تسلیم کنیم و در راه او بلی تنها او خون بریزیم... باید تنها از او قانون بپذیریم و تنها بخاطر او دوستی کنیم و تنها بخاطر او دشمنی... بلی این همه را با گذاشتن کارد به گلوی حیوان در حقیقت خوی های زشت و حیوانی خود را ذبح کنیم...
16 نوامبر 2010, 18:24, توسط tareq
zahedi baz amadi ba qessa haye kohna at, noshe janat ba een shoghle asan, agar een rah ra edama bedehi ham shohrat dast payda mekoni wa ham ba sorwat ok