حاجی محمد محقق: افغانستان خانه شخصی کرزی نیست

محمد محقق در سخنرانی روز عید قربان صدام را دیوانه خواند و همزمان از کرزی هم انتقاد کرد. او به دیوانه خواندن صدام اکتفا نکرده و از برنامه هسته یی ایران نیز بطور ضمنی دفاع کرد و ایران را قدرتی در برابر غرب خواند.

او به نیاز دنیا به همزیستی اشاره کرده و با یاد آوری از قدرت های اتومی گفت: جلوی علم را نمی توان گرفت. ایشان با این حرف بطور ضمنی تئوری رهبران ایران مبنی بر وجود اپارتاید علمی غرب در برابر ایران را صحه گذاشت. او حتی به این هم اکتفا نکرده و از جنگ عراق علیه ایران انتقاد کرد و گفت این یک عمل جنون آمیز از سوی صدام بود. او هر چند گفت منظورش پشتیبانی از کدام کشور نیست، اما همینکه به ایران رسید کمی با اظطراب ان کشور را یک قدرت خواند.

محقق از کرزی هم به خاطر مخالفت کرزی با عملیات شب هنگام امریکایی ها انتقاد کرد و گفت کرزی هم آمریکایی ها را آورده و هم حالا مانع عملیات آنان می شود.

محقق اضافه کرد: افغانستان خانه شخصی کرزی نیست و امریکایی ها مجبورند با تروریستان بجنگند. او گفت کرزی می گوید امریکایی ها عملیات شبانه نکند، در سرک ها نروند و علیه تروریزم جنگ نکند. او پرسید امریکایی ها برای چی آمده اند؟ ایشان در جواب گفت اینها بخاطر جنگ با تروریزم آمده اند و در صورتیکه تروریستان به صلح حاضر نمی شوند باید با ایشان بجنگند.

او از اداره کرزی با تمسخر یاد کرد و گفت اگر این ملا و این مکتب باشد حال طفلان خراب خواهد بود. سخنان محقق خیلی کج و مریض و متناقض بود از یکسو از غرب انتقاد می کرد که پیشرفت علمی ایران را تحمل نمی تواند و از سوی دیگران از عملیات نیروهای امریکایی پشتیبانی کرد. سخنرانی او مثل جبهه گیری های سیاسی اش موسمی بود. او سال چهار جبهه عوض می کند و از سال گذشته تا بحال چهار بار از این جبهه به آن جبهه پریده است.

بهار سال گذشته را با حمایت از نامزدی کرزی آغاز کرد و بعد از رد شدن وزرای پیشنهادی اش کرزی را رییس جمهور نامشروع خواند. کمی بعد تر از آن دوباره به شورای صلح کرزی پیوست و از کرزی بخاطر مشارکت دادن طالبان در قدرت حمایت کرد. در آخرین جبهه گیری او در مراسم سوگواری مصطفی کاظمی اشتراک کرد و از مردم خواست راه مصطفی کاظمی را ادامه دهند و با این کار تمایل خود را به پریدن از جرگه کرزی به جرگه اپوزیسیون نشان داد، تا اینکه کرزی را در روز عید دوباره مورد سرزنش قرار داد.
چیزی که از این جبهه گیری ها نصیب آقای محقق خواهد شد را من نمی دانم اما این را بخوبی میدانم که در میان مردم اعتبارش را دارد از دست می دهد. مردم فکر می کنند ایشان بیشتر از پیروزی و متانت در میدان سیاست به بردن رکورد معامله می اندیشد.

بهرحال محقق موج های زیادی ایجاد کرده بود، اما این موج ها با این جبهه گیری های موسمی و معاملات سیاسی موقف او را به عنوان یک پوپولیست به شدت تضعیف خواهد کرد. محقق بخوبی می داند هزاره ها بجز ایشان و خلیلی را در میدان سیاست ندارند و بهمین خاطر به هر معامله شخصی و گروهی تن در میدهند و فکر می کنند چون مردم از محسنی قندهاری و انوری متنفر اند، مجبور اند در برابر معامله های ایشان سکوت کنند. اما ایشان کمی اشتباه فکر کرده اند، زیرا سکوت نوعی اعتراض و اعتراض وقتی با سکوت همراه باشد یک زمانی به انفجار می رسد آنوقت هیچ کس نمی تواند کنترل مردم را بدست بگیرد.

محقق و خلیلی باو جودیکه توان و لیاقت مانور سیاسی در سطح ملی را ندارند، در میدان سیاست هزاره ها هم دارند می بازند. خلیلی قادر نشد حتا یک حزبی اش را از رای مردم غرب کابل به مجلس بفرستدو محقق به حمایت ایران تنها جعفرمهدوی را با خود به مجلس خواهد برد. این ها نشانه یی زوال رهبری هزاره ها است یا زوال شعور سیاسی هزاره ها؟