هنوز دولت افغانستان به شعور دولت پرو نرسیده است!

پرو کشوری ست در آمريکای لاتين که يکی از صاحبان اصلی تمدن "اينکا" در اين پاره ی جغرافیایی محسوب می شود. پرو از قرن 16 میلادی تا حدود دو قرن به يکی از مستعمره های اسپانيا تبديل شد. از قرن 16 ميلادی و با ورود اسپانیایی ها، علاوه بر سرخپوست ها که باشندگان ديرینه ی اين کشور بودند و هستند، سیاهپوست ها نيز تحت فشار و سرکوب حکومت های اسپانیایی قرار داشتند. برده داری يکی از دستاوردهای سفیدپوستان اسپانیایی بود. در کنار فشار و سرکوب سپاهپوستان آفريقایی تبار و محروم کردن آنان از حقوق ابتدایی انسانی، بوميان اصیل پرو يعنی سرخپوست ها نيز در شرایط بسیار دشوار قرار گرفتند. نقض حقوق اساسی سیاهپوست ها و سرخپوست ها توسط حکومت های اسپانیایی و يا بعد از استقلال توسط حکومت های وابسته به اين کشور ادامه يافت و اکنون پس از قرن ها دولت پرو از شهروندان خود عذر خواهی کرده است. دولت پرو در بیانیه ی رسمی خود گفته است که برای همگرایی حقیقی در این کشور پوزش می خواهد. قرار است دولت پرو علاوه بر اين بيانيه ی رسمی در مراسمی اختصاصی نيز از شهروندان خود عذرخواهی کند.

و اما در افغانستان

دولت افغانستان هنوز شعور عذرخواهی از قربانیان ظلم و ستم حکومت های گذشته را پيدا نکرده و برای جبران خسارت به آنان اقدامی نکرده است. دولت افغانستان علاوه بر اينکه هيچ قدم مثبتی را برای قربانيان برده داری، تبعيض، نسل کشی و کوچ اجباری برنداشته بلکه هنوز با شامل کردن ناقضان حقوق بشر در دولت، عرصه ی زندگی را بر قربانیان تنگ تر و تنگ تر کرده است. تبعيض در دولت افغانستان هنوز بیداد می کند. قربانيان ده ها ظلم و ستم پادشاهان افغانستان در شرایط بسیار سختی بسر می برند، هنوز حتا دولت در تقسیم امکانات دولتی نيز به آنان تبعيض روا می دارد.

دولت افغانستان بجای اينکه از محمد ظاهر به دليل ظلم و ستم دوره ی او و عموهایش او را بازخواست کند و از مردم پوزش بخواهد، در قانون اساسی نام او را به عنوان "بابای ملت" درج می کند و برایش حقوق و معاش و امتیازات مخصوص ترتیب داده و او و خانواده اش را نوازش می کند. بجای اينکه فرمان ها و اقدامات برای کوچ اجباری و نسل کشی علیه باشندگان اين سرزمین را توسط پادشاهان پيش از محمد ظاهر نکوهش کند و به قربانيان و باقیماندگان آن دوره ها که هنوز هم سایه ی سنگين ظلم و ستم را در زندگی خود احساس می کنند ياری رساند، از پادشاهان ظالم و دیکتاتور با عناوینی مانند امير و اعلی حضرت و ...ياد می کند. در سایت های رسمی دولتی مانند سایت های برخی وزارتخانه های افغانستان در توضيح تاريخ افغانستان بجای ياداوری از ظلم و ستم پادشاهان، از آنان به عنوان چهره هایی تاريخی و مثبت ياد می شود. حتا پای را از اين فراتر می نهد و از زبان قاچاقچيان مواد مخدر و ناقضان حقوق بشر که در پست های دولتی جابجا شده اند مانند گل آغا شیرزی، زمینه های تجليل از جلادان تاريخ افغانستان مانند "محمد نادر" را فراهم کرده و حتا بجای اینکه یاد و خاطره ی قهرمانان واقعی افغانستان مانند"عبدالخالق" را زنده نگه دارد، اجازه ی برگزاری مراسمی به یاد او را منع می کند.

دولت افغانستان هنوز به اين شعور نرسیده است که دولت برای مردم است و نه مردم برای دولت. دولت هنوز اين شعور را پيدا نکرده که نباید از نسخه های حاميان بنيادگرایی تبعيت کند و باید بجای شامل کردن تعداد بیشتر آدمکشان، آدمکشان ديگر را نيز از بدنه ی خود جدا کرده و به پنجه ی عدالت بسپارد.