افغانستان را نباید ترک بگوییم

نامزد پیشنهادی اوباما برای سفارت افغانستان، روز چهارشنبه از جنگ نزدیک به یک دهۀ افغانستان، تصویر رک وساده ارائه داد. اما او به اعضای متردد کمیته روابط خارجی سنا گفت، که امریکا نمیتواند به این زودی افغانستان را ترک بکوید.

آقای رایان کراکر که در جلسۀ تاییدیۀ خود در مجلس سنا حاضر شده بود گفت،: "ایالات متحده یکبار پیشتر از این در سال ۱۹۸۹ پس از پایان جنگ با اتحاد شوروی، افغانستان را به حال خودش رها کرده بود، که ظهور طالبان از پیامد های فاجعه بار آن بود و ما نمی توانیم آن اشتباه را دوباره تکرار کنیم".

آقای کراکر پذیرفت که افغانستان در دریایی از مشکلات گوناگون دست و پا میزند. یکی از این مشکلات، فساد دولتی است که به گفتۀ وی اگر دست ناخورده باقی بماند، می تواند تبدیل به "شورش دوم" شود. او گفت هدف اساسی امریکا در افغانستان کمک به افغان ها برای ایجاد یک "دولت خوب" است نه یک دموکراسی نمونه. با آنکه پیشرفت ها سخت بوده است اما وضعیت نا امید کننده نیست.

آقای کراکر گفت: "هدف ما ساختن یک مدینۀ فاضله نیست".

آقای کراکر درین جلسه با سوالهای تند سناتوران، به ویژه جان کری رییس کمیتۀ روابط خارجی، روبرو شد. به عقیدۀ جان کری و بسیاری دیگر در واشنگتن، تعهد مالی و جانی آمریکا به افغانستان "نه متناسب با منافع و نه در توان" این کشور است. هزینۀ یکصد هزار سرباز امریکایی در افغانستان ماهانه به ده میلیارد دالر بالغ میشود.

حظور آقای کراکر در مجلس سنا در حالی صورت میگیرد، که تیم امنیت ملی چگونگی آغاز خروج سربازان آمریکایی را از افغانستان در ماه آینده، تاریخ تعیین شده از جانب اوباما پس از فرستادن سی هزار سرباز اضافی به افغانستان در اواخر سال ۲۰۰۹، بررسی میکنند. بیشتر این نیروهای اضافی به ولایت های جنوبی هلمند و قندهار، پایگاه های اصلی طالبان وجایی که امریکا در حال باختن جنگ بود، فرستاده شده بودند.

در ماه های بعد از آن تا کنون، امریکا به پیروزی های نظامی در هر دو ولایت دست یافته است. اما به گفتۀ فرماندهان نظامی، این دستاوردها "شکننده و قابل برگشت" استند.

در عین حال، برخی از مقامات کاخ سفید بردباری خود را در برابر این راهبرد از دست داده اند و خواستار خروج تند، به ویژه پس از مرگ اسامه بن لادن در ماه می و خشم رو به افزایش اعضای کنگره در مورد هزینه های جنگ، استند.

مقامات پنتاگون روز چهارشنبه گفتند، که انتظار می رود ژنرال پترائوس چند گزینه را به رئيس جمهور پیشتهاد کند. به گفتۀ این مقامات تعداد سربازانی که در ماه جولای افغانستان را ترک خواهند کرد بین سه تا پنج هزار خواهند بود.

نه منابع نظامی و نه مقامات کاخ سفید رقم بالاتر ازین را پیشنهاد کرده اند و نگفته اند که سرعت خروج سی هزار نیروی اضافی چگونه خواهد بود. در قرارداد جداگانه ای با دولت افغانستان خروج تمام نیروهای خارجی تا پایان سال ۲۰۱۴ پیشبینی شده است، اما در حال حاضر این موضوع مورد بحث نیست.

در آمادگی برای این جلسه، کمیته روابط خارجی گزارش جامع تلاش های ملت سازی آمریکا در افغانستان را به نشر رسانده است، که اشاره به برنامه ریزی ضعیف و بی کفایتی میکند. درین گزارش آمده است: بخش عمده ای از میلیاردها دالرکمک امریکا صرف پروژه های ناقص گردیده است؛ فساد را گسترش داده است و باعث دوری بهترین و با استعدادترن افغانها از مشاغل دولتی، جاییکه شدیدا به آنها نیاز است، شده است.

این گزارش خواستار یک رویکرد جدید شده است که بتواند حتا پس از خروج نیروهای آمریکایی پایدار بماند و در "پایین آوردن" هزینه ای حظورغیر نظامیان امریکایی در افغانستان، نیز کمک کند.

رئيس جمهور اوباما درحالی مشغول آماده سازی تقسیم اوقات خروج نیروهای نظامی آمریکا از افغانستان است، که نگرانی های عامه از هزینه های بالای جنگ ده ساله پیوسته رو به افزایش است.

در بخش دیگر این گزارش آمده است: مصرف بی حد وحساب در افغانستان، یکی از فقیرترین کشور های جهان، فساد را دامن زده است و میزان ضایعات را بالا برده است. به عنوان مثال، در یکی از ولایت ها، ماهانه یکصد هزار دالر" بودجۀ جزری" به رهبران آن ولایت پرداخت شده است تا در پروژه های محلی به مصرف برسد، بدون آنکه بتوان کارآیی و عادلانه بودن آنرا ثابت ساخت.

وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا و آژانس توسعه بین المللی، معروف به یو اس ای آی دی، در حال حاضر در حدود ۱۳۰۰— دو برابر بیشتر از تعداد آنها در جنوری ۲۰۰۹— کارمند و پیمانکارغیر نظامی در افغانستان دارند. در گزارش سنا " کاهش حضور غیر نظامیان" نیز پیشنهاد شده است.

این گزارش اضافه میکند که پرداخت "دستمزد بسیار بالا" به افغانهای با استعداد، از یک طرف فرهنگ وابستگی به کمک ها را رایج ساخته است و از طرف دیگر منجر به تضعیف تلاش در جهت بهبود دولت افغانستان شده است. حقوق شماری ازین کارمندان تا ده برابر بیشتراز دستمزدیست که ممکن آنها در برابر کار به دولت افغانستان بدست بیاورند.

گزارش سنا یکسره منفی نیست. نویسندگان به تاثیرات مثبت برنامه کمک های آمریکا — مانند: هفت برابر افزایش در تعداد کودکان در حال آموزش — نیز اشاره میکنند. اما آنها برخی از مفروضات پایه ای در رابطه با ملت سازی؛ به ویژه این نظر که فقر، بیکاری، و نبود آموزش و پرورش، افراط گرایی و شورش را دامن زده اند، را رد میکنند.

گزارش سنا، با نقل ارقام بانک جهانی دلیل میاورد، که نرخ سی در صدی فقر در ولایت های آشوب زدۀ هلمند و قندهار پایینتر از نرخ فقر در ولایت های آرام مرکزی وشمالی است. در ارقام بانک جهانی نرخ فقر در ولایت بلخ ۵۸ در صد ذکر شده است.

گزارش به نقل از راجیو شاه، مدیر آژانس توسعه بین المللی میگوید: " اینکه، نبود مکتب و جاده نا آرامی را گسترش میدهد پندار درستی نیست. اغلب وضعیت به مراتب پیچیده و وابسته به پویایی قدرت های محلی است و یا ریشه در کدورت های گذشته دارد".

کمک های وزارت امور خارجه و یواس ای آی دی در افغانستان، ماهانه ۳۲۰ میلیون دالر و جمع این کمک ها در ده سال گذشته ۱۸.۸ میلیارد دالر بوده است. با این حساب، افغانستان بزرگترین دریافت کننده کمک های آمریکا، حتی پیشر از عراق است. اگر کمک های نظامیان امریکایی را به این ارقام اضافه کنیم، میزان اصلی کمک ها دو برابر خواهد شد.