پناهجویان؛ جان افغانستانی ها دو افغانی برای حکومت ارزش ندارد!

برخی از رسانه ها از شخصی به نام "حاجی اسماعیل" که به نام "سید آزاد" یا "سید جلال" نیز معروف است، به عنوان کسی یاد کرده اند که این کشتی چوبی و غرق شده را به حرکت درآورده بود.

در همین حال برخی رسانه های استرالیایی با انتشار گرافی ، تعداد پناهجویان کشته شده در آب های اندونزی- استرالیا را از سال 2001 به این سو حدود هشتصد تن اعلام کرده اند. مرگبارترین حادثه در سال 19 اکتبر

2001 اتفاق افتاد که تمام سرنشینان یک کشتی که 353 تن بودند، جانشان را از دست دادند. پس از تراژدی 19 اکتبر 2001، حادثه ی روز گذشته، مرگبارترین حادثه برای پناهجویان در آبهای اندونزی- استرالیا خوانده شده است.

از میان این تعداد پناهجویان درصد بالای آنان را پناهجویان افغانستانی تشکیل می دهد. افغانستان کشوری که بیش از دو قرن درگیر جنگ و جنایت است، بزرگترین کشوری ست که پناهجویان از آنجا فرار کرده و برای زندگی بدون وحشت، ترور و خشونت، مسیر پرخطر مهاجرت را می پیمایند.

گرچه با توجه به نفوذ عوامل وابسته به دولت و گروه های بنیادگرا در نهادهای بین المللی از جمله یو. ان. اچ. سی. آر، به آمار و ارقام این نهادها باید به دیده ی تردید نگریست اما، آمارهای یو. ان. اچ. سی. آر نشان می دهد که رقم پناهجویان پناهندگان افغانستانی همچنان بیشتر از سایر کشورهاست.

طبق آمار یو. ان. اچ. سی. آر تا ماه نخست سال 2011، 5 میلیون 54 هزار و 709 پناهنده افغانستانی وجود دارد و 37 هزار و 120 پناهجو. تعداد بی جای شدگان در داخل افغانستان نیز 351 هزار و 907 تن می باشد که به هیچ عنوان شامل همه بیجا شدگان بويژه قربانیان حملات کوچی طالبان نمی باشد.
این ارقام تنها مربوط به پناهندگان و پناهجویانی ست که مسیر این سازمان را برای پناهندگی طی کرده یا می کنند.

همین اکنون میلیون ها پناهجوی افغانستانی در کشورهای مختلف از جمله پاکستان و ایران بسر می برند که هیچ ارتباطی به یو. ان. اچ. سی. آر ندارند. ده ها هزار پناهجو نیز در مسیر راه های استرالیا یا کشورهای اروپایی در کشورهایی مانند مالزی، اندونزی، تورکیه و یونان هستند. گرچه آمار دقیقی از پناهجویان زندانی وجود ندارد، اما گفته می شود هزاران پناهجو به شمول زنان و کودکان در زندان های کشورهای مختلف هستند.

افزایش تعداد پناهجویان افغانستانی و افزایش تعداد کشته شدگان در میان پناهجویان در حالی ست که برای حکومت مافیایی افغانستان، مرگ و کشته شدن انسان ها در داخل و بیرون هیچ اهمیتی ندارد و تنها بر اساس پلان های شوم قومی- قبیله ای پالیسی مرگ آور را پیش می برد. سیاست های دولت مافیایی- طالبانی کرزی در همراهی با جنایتکاران طالب و گروه افغان ملت باعث شده که نه تنها در داخل، بلکه در خارج از افغانستان نیز، حکومت بلای جان مردم افغانستان باشد. امضای قراردادهای بازگشت اجباری با کشورهایی چون استرالیا و ناروی، بخوبی نشان می دهد که سیاست های شومی را حکوت افغان درباره پناهجویان تعقیب می کند.