این هفته با قتل عام آغاز شد !

بی بی سی روز شنبه از زبان یکی از مسوولین پلیس در ولسوالی گرشک ولایت هلمند نوشته است که بیش از پنجاه غیرنظامی در هلمند توسط نیروهای خارجی کشته شده است. این حادثه بعد از کشته شدن در حدود چهار تن دیگر در ولایت ننگرهار اتفاق می افتد که گفته می شود آنها نیز غیر نظامیان بوده و با شورشیان هیچ ربط نداشته در حالی که به همین بهانه که گویا با شورشیان طالب همدست بوده، به قتل رسیده اند.

چندی پیش در حدود بیست و پنج تن از غیر نظامیان در همین ولسوالی گرشک کشته شده بودند که اعتراض شدید نماینده گان این ولایت در پارلمان افغانستان را نیز به دنبال داشت.

حادثه دیگر کشته شدن هفت کودک در یک مدرسه دینی در شرق افغانستان بود که آن هم با عتراض مردم منطقه همراه بود. ارزگان نیز از این قاعده متثنا نیست، و در این ولاین نیز غیر نظامیان قربانی حملات هوایی نیروهای خارج می شوند. خلاصه این که سال دو هزار و هفت خونین ترین سال در افغانستان می باشد که در آن غیر نظامیان بیشتر از نظامیان به قتل می رسند. و جالب این که کشتار افراد غیر نظامی بیشتر توسط نیرهای خارجی به فرماندهی ناتو صورت گرفته تا از سوی طالبان.

کشتار غیر نظامیان در این اواخیر در حدی است که حتا جناب کرزی نیز وحشت کرد که مبادا این کار خدای نخواسته دامین گیر خانواده نجیب وی نیز شود، و در حالی که بی خوابی از سر و کله اش معلوم بود در ارگ ریاست جمهوری در مقابل خیلی از خبرنگاران ظاهر شد و به لهو لعب گوی نیروهای خارجی و جامعه جهانی پرداخت.

وی که بشدت از این قضیه متأثیر به نظر می رسید، ادامه این روند را شکست جامعه جهانی در افغانستان عنوان کرد که به تعبیر بعضی ها یک کودتای آشکار جناب کرزی بر علیه جامعه جهانی در افغانستان را نشان می داد.

وی در حالی که ولیعهد امنیتی اش ( جناب ضرار احمد مقبل ) به طور آماده باش در کنارش ایستاده بود به مردم افغانستان برای یک بار دیگر مردانه وار اعلان کرد که او بعد از این نخواهد گذاشت نیروهای خارجی یا نیروهای ناتو کارهای کند که به ضرر مردم غیر نظامی تمام شود.

آقای کرزی در این کنفرانس مطبوعاتی که دیری نمی گذشت از یک حمله راکتی در ولایت غزنی جان سالم بدر برده بود، ظاهراً با چهره بدون ترس به جامعه جهانی هشدار می داد که اگر جلو این حملات خود سرانه اش را نگیرد، چنان و چنین خواهد شد، در حالی که از ترس جامعه جهانی اندامش می لرزید و این ترس از پاهایش معلوم بود با آن که پاهایش را در فاصله بیشتر از بازوهایش قرار داده بود و نهایت تلاش می کرد تا تعادل خود را حفظ کند....؟!

وی حملات خارجی ها را بی باکانه، کور و بی هدف یاد کرد، و تأکید کرد که دولت افغانستان نمی تواند تحمل کند که در یک هفته بیش از نود غیر نظامی قربانی حملات نیروهای نظامی خارجی و طالبان شود، اما دیده شد، که آتش حرکت کرزی صاحب با فقط یک گفته نیروهای ناتو خاموش گردید، آن این که یک سخن گوی ناتو گفته بود، کرزی حق دارد چنین سرخورده و خشمگین باشد.

هر چند پیامد های این کشتار در افغانستان گاهی خیلی شدید، مانند اعتراض های مردم در جلال آباد و هشت جوزای سال گذشته در کابل منجر شده است، اما با آن هم هیچ گونه تغییری در سیاست های این نیروها به چشم نمی خورد.

این کشتار غیر نظامیان درست درحالی صورت می گیرد که مقام نخست وزیری بریتانیا از تونی بلیر به گوردون براون انتقال کرد. از آنجای که بیشتر نیروهای بریتانیا در ولایات جنوبی به ویژه در ولایت هلمند مستقر اند، آیا این مساله با تحولات جدید در بریتانیا در ارتباط نخواهد بود، در حالی که این نیروها چندین بار از چنین اعمال شان معذرت خواهی کرده اند. به این معنا که آیا نیروهای بریتانیا وابسته گی ای که به گفته ها و حرفهای تونی بلیر داشت، به سیاست های کوردون بروان نیز خواهد داشت؟

آیا اقدام این نیروها نوعی مخالفتی با نخست وزیر شدن گوردون براون دارد، و یا این که سیاست خارجی گوردون براون در افغانستان کشتن غیر نظامیان می باشد؟

چندین بار است که مقامات امنیتی افغانستان و نماینده گان در پارلمان افغانستان از اقدامات خود سرانه نیروهای خارجی با رسانه ها سخن گفته اند. کرزی نیز چندین بار از این نیروها خواسته است که در عملیات شان تلاش نمایند غیر نظامیان آسیب نبینند، اما با آن هم این مساله نه تنها که تکرار شده بلکه بیشتر شدت یافته است.

اظهارات مقامات افغان نسبت به این مساله بیانگر یک واقعیت تلخ می باشد که نمی تواند در مقابل باداران غرب که در واقع این نظام نیز دست نشانده آنان است، حرف جدیی داشته باشد و یا آنها را وادار نمایند تا از کشتن غیر نظامیان خود داری نمایند.

بعضی از کار شناسان به این باور اند که ادامه این روند به سقوط دولت فعلی و شکست نیروهای خارجی در افغانستان خواهد انجامید. زیرا ادامه کشتار غیر نظامیان اعتماد نیم بند که با پول و یا خریدن بعضی از سران قومی، بین دولت و یاغیهای بعضی مناطق جنگ زده در حال حاضر تأمین شده است، نیز از بین خواهد رفت.

کشتار غیر نظامیان حاکی از آن است که نیروهای خارجی بدون در نظر گرفتن قوانین جنگی به سوی یک نوع جنگ با مردم در حرکت بوده در حالی که این کار می تواند پیامد بسیار ناگوار مانند شورش مردم در مقابل این نیروها را به دنبال داشته باشد.

تحولات اخیر نشان دهنده این است که طالبان در نهایت بیشترین نفع را از این گونه ماجراها خواهد برد، و در نتیجه وضعیت امنیتی در افغانستان شبیه به وضعیت امنیت در عراق و یا هم بد تر آز آن خواهد شد.

این یک چیزی طبیعی است که جنگ در واقع خسارات زیاد دارد، اما با امکانات که نیروهای غربی در افغانستان در اختیار دارند، آیا این گونه اعمال خود یک نوع دشمنی با مردم و غیر نظامیان نخواهد بود؟ و آیا آقای کرزی خواهد توانست با همکاران خارجی شان پروژه دولت داری را تا پایان آن موفقانه به پیش ببرد؟